Bir saniye

Hep söylerim; pamuk ipiyle bağlıyız bu hayata..

Buraya yazmadım ama geçen hafta ucuz atlattığım, çok daha korkunç bir şekilde sonuçlanabilecek bir kaza geçirdim. Pek çoğumuz aynı hatayı yapıyoruz biliyorum. Aynı hataları sizin de yapmamanız için paylaşıyorum bu kazayı sizinle. Bir anlık dalgınlık bir anlık kafanızı yoldan başka yöne çevirme hayatımıza mal olabilir. Hız sınırının üzerinde giderken bir bildirime bakmak için gözümü telefona çevirdim. Bir saniye, ne olduysa o bir saniye içerisinde oldu.. Bir saniye öncesi var, bir saniye sonrası yok.. Keskin virajlı bir köprüden geçiyordum tam o an. Sonrasında büyük bir gürültü koptu, bariyerlere çarpmışım. Başta tam anlayamadım, sadece Allah’ım galiba kaza yaptım durmalıyım deyip durduğum o anı hatırlıyordum. Sonra araçtan inmeye çalıştım, inemedim. Aracın sol ön tarafı içe göçmüş, kapı açılmıyor. Sağ koltuğa geçip dışarı çıktım. Sol önün halini gördüm, jant yamulmuş, teker yırtılmış.. Bir müddet kaldım sonra babamı aradım. Babam demese aracın fotoğrafını çekmeyi de unutmuştum. Polisi aramak aklıma bile gelmedi zaten.. Bizim iş yeri şehir merkezinden bir 20 km iç tarafta (hatta bir köyde .)) Fazla araç yoktu çevremden geçen. Geçenlerden de duran olmadı. 2 abi sağ olsun babamın gelmesine yakın durup ne olduğunu sordu yardım edelim dedi o kadar. Neyse sonra babam geldi. Baktı betim benzim atmış bacaklarım titriyor hiçbir şey demedi sağ olsun (Yani dedi de halimden ötürü çok bağıramadan) Sonra ön lastiği değiştik, araç gider gibi görünüyordu. Çekici çağırmadık, bindik dörtlüler açık servise götürdük. Servisteki abi arabayı inceleyip bana Tuğba sen bayağı bir şey atlatmışsın bak arabanın arkasını da vurmuşsun deyip hasarlı yerleri gösterdiği an beynimde şimşekler çaktı, kaza anı yeniden canlandı gözümde. İlk çarpmadan sonra ben bir an hızı kontrol edemedim. Zikzaklar çizerek devam ettim yolda, o an aracın sol yanını, arkasını bariyerlere sürterek devam ettim durduğum ana kadar. Abi diyene kadar flu olan beynim birden netleşti ve elim ayağım titremeye başladı iyice. Tam köprüdeydim, köprünün aşağısı dere.. Beni Allah korudu başka hiçbir açıklaması yok. Köprüden aşağı uçabilirdim.. Allah’tan araçta tektim dedim o an. Ya daha kötü şeyler oldaydı.. Ya başkasına da sebep olsaydım.. Allah muhafaza.. O gece uyuyamadım. O gün bugündür ara ara gözümü kapattığım an kaza anım geliyor gözlerimin önüne, özellikle uyumadan önce, kendimle başbaşa kaldığım o anlarda.. Elhamdulillah bana bir şey olmadı, ama olabilirdi.. Ve eğer olsaydı belki de bu bilinçli olarak gerçekleştirilen bir intihar hükmünde olacaktı. Çünkü hız sınırlarını bildiğim halde hızım normalden fazlaydı. Telefona bakmak da yapmamam gerektiğini bildiğim bir şeydi.. Bugün varız, hatta şu an varız ama belki bir saniye sonrası yok.. Allah’tan gelene amenna, kaza da O’ndan ama sebep benim ihmalim, dikkatsizliğim, O’nun bana verdiği hayatı önemsememem..

Toparlayamıyorum 

Siz benim gibi olmayın, dikkatli olun hasılı 

Hayırlı günler, kalın selametle..