Bekledim, çok bekledim.. Sonunda beklediğime değecek biri çıktı karşıma. Tanıdım, sevdim, tanıdıkça daha da çok sevdim.. Uzaktayız, çok uzakta..
Ailem başka kültür iyice tanıyıp etmediğin huyunu suyunu ailesini bilmediğin biri, otur oturduğun yerde, kati surette müsaade etmeyeceğiz diyor. Kalp her gün ağlıyor.. Bir kapı açılıyor ama önünde o kadar seçenek var ki hangi yöne gideceğini şaşırıyorsun. Boşa koyuyorsun dolmuyor, doluya koyuyorsun almıyor. Kafanda bir sürü ihtimali evirip çeviriyorsun bir türlü olur yola çıkmıyor. “Ol der oluverir” deyip direkt işin içinden de sıyrılamıyorsun çünkü irade bizde, çabalamadıktan sonra olmasını beklemek olmaz.. O kadar sene okudun çabaladın bir yerlere gelebilmek için kan ter içinde kaldın, bırakacaktın kendini tuttun emeğine üzüldün bırakmadın, şimdi gözünü kulağını tıkayıp aklını ve tamamen hiçe sayıp aileni bir kenara bırakıp gidemezsin.. Vazgeçmek de istemiyorum..
Ne yöne gideceğiz Rabbim ne olur bize hayr ve huzurlu çıkış ver..
Dua ile
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder