Öyle özlü sözlü, süslü cümleler kurmayı beceremem ben. Hissettiklerimi de çok anlatamam karşımdakilere. Ama yazmayı severim, her ne kadar incikli boncuklu kelimeler kullanmasam da, kendimi tam olarak ifade edemesem de yazmayı severim. Uzun zamandır kafamdaydı zaman bulmuşken dök kızım dedim içini, sanki döksen nee dökmesen ne, sesini duyan yok zaten sessiz çığlıklarının..
Yazacağım. İçimden geçeni, canımın istediğini yazacağım. Boş boş konuşmak için bile olsa yazacağım. Ya yazmalı insan ya da anlatmalı karşısındakine içinde birikenleri. Her ne ise içinde biriken. Biriktikçe hissedilen duygu abartılıyor çünkü. Sinirlensem de yazacağım, özlesem de yazacağım, iki kelimeyi bir araya getirip özlü sözler edemesem de yazacağım. Ne diyor büyük düşünür Shrek “İçinde kalacağına dışarı çıksın ;)” Kusacağım ben de içimdekileri, kusuyordum da zaten ama halka arz etmiyordum. Artık edeceğim. Yıldım kendime saklamaktan her şeyi. Kimsenin girip de okuyacağı yok zaten ooh kızım dök içini şuraya mis gibi..
Sonunda galiba mis gibi delirdin Tuğba :/
okuyan bir başka deli çıkar elbet :)
YanıtlaSil